MUAVİYE nin ENTRİKA VE TUZAKLARINDAN BAZILARI

MUAVİYE KİMDİR!..? SORUSUNUN NETİCEDEKİ CEVABI;

Hiçbir çağrıya kulak asmayan, Muaviye Hz Ali ye karşı sıffın savaşını yapmış  sahabelerin de içinde  olduğu yetmiş binden fazla kişinin ölümü, Allah resulünün otuz yılda  kurduğu düzenin, tevhit anlayışısın,  yıkılması, insanın şahsiyetin değersizleştirilmesi, yalan ve iftiranın normalleştirilmesi, ümmetin bir birine düşman edip büyük kopuşun olmasına zemin hazırlaması, ahlaksızlığın, her türlü gayri meşruluğun meşrulaştırılması, siyasete; entrika hile, tuzak ve oyunların kazandırılması, ehliyetin yok edilerek saltanatın yani babadan oğula geçişlerin sağlanması, bu uğurda Allah resulünün hem evladı hem de damadı olan   Hz. Ali  ve çocuklarının şahsiyetlerine camilerde sokaklarda  küfür edilerek katledilmesine zemin hazırlanmasına kadar bütün bu zor işleri başararak Sultan olmuş bir zattır! Muaviye!

MUAVİYENİN ENTRİKA TUZAK VE HİLELERİ

Bir gün Kufe'den, bir Arap, devesiyle Şam'a gelmiş. Şam sokaklarında dolaşırken biri ona yanaşmış:

- Ver o dişi deveyi bana! demiş. Kufe'den gelen adam, "Bu deve benimdir, üstelik dişi değil, erkektir" diye itiraz etmişse ikna edememiş, tartışma büyümüş.

Konu Muaviye'ye yansımış. Halk meydanda toplanmış... Muaviye, Kufe'den gelenle Şam'da deveye sahip çıkan Şamlıyı dinledikten sonra, kararını açıklamış:

- Bu dişi deve Şamlınındır!

 Sonra toplananlara dönmüş ve sormuş:

- Ey cemaat, bu dişi deve kimindir?

 Cemaat hep birlikte bağırmış:

- Şamlınındır!

 Kufeli şaşkın bir vaziyette devesinin ardından bakakalırken, Muaviye onu yanına çağırmış:

- Ey Kufeli, dinle! Sen de ben de biliyoruz ki, bu deve senindir ve dişi değil, erkektir. Ama sen Kufe'ye dönünce gördüklerini Ali'ye anlat ve de ki: "Ey Ali, Muaviye'nin, dişi deveyi erkekten ayırt edemeyen, o ne derse evet diyen 10 bin adamı var! Ayağını denk al!"

Muaviyenin entrikaları bununla bitecek gibi değil! Örnek verilmesi gerekirse;

 Hz Ali nin kardeşi devlet hazinesinden para ister. Ali kendisinin ne kadar parası varsa vermeyi ancak hazineden veremeyeceğini bildirir. Akil kardeşine kızar. Onun zaafından faydalan Muaviye durumu fırsata çeviren onu yanına çeker.

Hz Ali yi zayıflatmak için onun en başarılı iyi siyaset bilen valilerden Kays b. Sa’d’ile  arasını çeşitli tuzaklarla açarak onun görevden Ali tarafından alınmasını sağlamıştır!

Sıffin savaşında tam yenilme aşamasında iken, Ali’ye karşı savaşan Suriyeli askerlerin, mızraklarının ucuna Kur’an sayfalarını taktırarak, ileri sürmesi sonucu, Ali taraftarlarının biz Kuran’a karşı savaşmayız diyerek son anda  savaşı durdurması! Sayesinde yenilgiden kurtulup, daha sonra kendisine halifelik yolunu bu yolla açması!

Tartışmalı hale getirdiği halifeliğin yeniden seçimi konusunda Hakem oyununu tezgahlaması,

Hz. Ali’nin  güçlü valilerinden biri olan  Faris valisi Ziyad b. Ebîh’ kardeş ilan ederek “Ziyad b. Ebî Süfyan” olarak ilan edip tarafına çekmesi,

Kendisine karşı savaşmaya hazır olan  Hz Hasan’ı komuta kademesinin bir kısmını satın alarak gücünü zayıflatması, Halifeliği ele geçirmeden önce Hz Hasan ile anlaştığı konuların hiç birine mutabık kalmaması!  Mesela, Adaletten şaşmama, Ali ve çocuklarına (ehlibeyte) camilerde küfür ettirmeme, ile kendisinin yerine yakınlarından birini yani oğlu yezit’i halife atamama konusunda verdiği sözde durmaması!

MUHALİF OLARAK GÖRDÜĞÜ KİMSELERİ NASIL ALT ETTİ

Muaviye; Muhalif gördüğü kişilerle  uzlaşma yoluna gitmeden onları  alt etmek için  her yola baş vurmuş bir kişiliktir.  Herkesin zayıf bir tarafı var ilkesi ile onlara, Para, mal, makam-mevki gibi türlü vaatleri kullanarak muhalifleriyle diyalog kurmayı veya onları ikna etmeyi öncelikle deneyen, sonra da bunların işe yaramadığı yerde gözdağı, tehdit, sindirme, maaşlarını kesme gibi psikolojik, politik ve ekonomik baskı yöntemlerini devreye sokmuş, bunların da yetersiz kaldığı durumlarda muhalifleriyle savaşmış veya onları  çeşitli tuzaklarla öldürtmüştür!. Bunlara yönelik örneklemeler verirsek;

Kendisi acısından tehlikeli gördüğü Hz Ali nin Mısır valisi Eşter’i  bazı maddî vaatler karşılığında bir gayri müslime,   zehirli bal şerbetini içirtmek suretiyle öldürtmüştür (Taberî, Tarih, V, 96;)

İktidarı boyunca  ümmet içinde fitne üretmeyi sürdüren muaviye, Şiî ve Haricî taraflar arasındaki soğukluğu, bilhassa Şiîler’in Haricîler’e karşı beslediği intikam duygusunu kendi menfaatleri doğrultusunda kullanarak, ordusunu yıpratmaya gerek kalmadan bu iki baş muhalif grubu birbirine kırdırttı.(Taberî, Tarih, V, 173-176.)

İktidarını sağlam temeller üzerine kurmak ve istikrarla yürütmek adına, Araplar arasında dahi olarak nam salmış olan kişileri bir şekilde para yada makamla satın almıştır! Amr b. el-Âs, Mugîre b. Şu’be ve Ziyad b. Ebîh’ bunlardan bazılarıdır!( Zeydan, Corci, İslam Medeniyeti Tarihi, İstanbul 1970,c. III, s. 101.)

Kendisine biatı reddeden Harici ve şiirlere karşı valisi  Ziyad b. Ebîh  en sert hutbeleri irad etmiş, tarihte az rastlanır infazları gerçekleştirmiştir. İnsanlar gece sokağa çıkamaz olmuştur.( İbn Abdirabbih, el-İkd,V, 270)

Abdurrahman’ın, Bizans topraklarına yaptığı seferlerde gösterdiği başarıların, ona, Suriyeliler nezdinde giderek artan bir itibar kazandırmasının oğlu yezit in istikbaline engel olacağı endişesi ile onu zehirletmiştir!( İbn Abdirabbih, el-İkd, V, 39; Mes’ûdî, Murûc, II, 347.)

Muaviye karşıtı olan Kays b. Sa’d ve Hz. Hasan’ın öncü kuvvetleri komutanı olan Ubeydullah b. Abbas’a kendisine engel olunmaması için rüşvet teklif etmiştir. Onun bu cazip teklifleri Kays tarafından kesin bir şekilde reddedilse de, Ubeydullah’ın taraf değiştirmesini sağlamıştır.( Ya’kûbî, Tarih, II, 214-215. )

Nitekim Muaviye bütün bu kötülüklerine sahip çıkma erdemini de şu sözlerle göstermiştir!; “Ben hilafete sizin sevginizle gelmedim; kılıcımla (tırnaklarımla kazıyarak) yaptığım mücadele sonucunda geldim” dediği rivayet edilmektedir. (İbn Abdirabbih, el-İkd, IV, 170.)

İmam Hasan, Muaviye’nin vaat ettiği para, altın ve makama aldanan Müslümanlar tarafından yalnızlığa itilmişti. İmam Hasan Müslümanların birliği için Habil olmayı tercih etmiş ve hilafeti saltanata dönüştürmemesi, ümmete adaletli davranmayı,  şartı ile hilafeti Muaviye’ye devretmişti. Muaviye yaptığı anlaşma maddelerine uymayarak oğlu Yezid’i kendisinden sonra sultan ilan etmiştir!.

Muâviye iktidar mücadelesinde dini, Kuran’ı ve sünneti meşruiyeti hiçbir zaman dikkate almamıştır. Bu ise, Emevi iktidarının sürekli biçimde dini – siyasi grupların isyanlarına sebep olduğu görülmektedir. Emevi iktidarının siyaseti ve ayakta kalması için din çok hayati bir öneme sahipti. Bu nedenle özellikle ulema ile ilişkileri çok önemli hale gelmektedir. En başta ulema engelinin ortadan kaldırılması gerekiyordu. Çünkü iktidarını dokunulmaz ve meşru kılmak için Tanrısal güç ile sıvazlamak şarttı. Böylece her icraatları eleştirilemez bir din buyruğu halini alacaktı.

 Emeviler, iktidarlarına dini bir nitelik kazandırmak için bir takım hadisler yazdırdılar. Hz. Ömer’in valilikten hırsızlıkları nedeniyle geri çağırttığı görevden aldığı Ebu Hureyre’ye,  Hz. Ömer,  “Seni Bahreyn’e vali yaptığımda ayağında bir çift ayakkabı yoktu. Sonra duydum ki sen 1000 dinara, 600 dinara atlar satın almışsın. Sen Bahreyn’in en ücra köşesinden, insanlar vergilerini, Allah ve Müslümanlar için değil de senin için versinler diye mi geldin?” der ve Ebu Huriye’yi döver. Hz. Ali de Ebu Huriye’yi yalancılıkla itham eder.  (Zehebi, Siyer). Ebu Hureyre’nin bizzat kendisinin aktardığı bir hadiste ise, Hz. Ömer ona şöyle demiştir: “Ey Allah’ın ve Kitabı’nın düşmanı! Allah’ın malını çaldın değil mi? Yoksa senin on bin dinarın nereden olacak?” (İbni Sa’d, Tabakat, 4. cilt). . Hz. Ayşe’de Ebu Hureyre’ nin  bir çok rivayetlerine itiraz etmiş, bakış acısını tenkit etmiştir.

Allah resulü yanında en fazla 18 ay kalmasına rağmen sahabe içinde en çok hadis nakleden kişi konumunda olan Hüreyre  “Size naklettiğim şu hadisleri Ömer zamanında anlatsaydım değneği ile beni döverdi” der (Ez Zehebi, Tezkiretul Huffaz). Ebu Hureyre’nin şu ifadesi Müslim’de geçer: “Ömer ölünceye kadar ‘Allah’ın Resulu buyurdu’ diyemezdik” (Müslim, 1. cilt).

Emevi ler dönemi, Ebu Hureyre’nin altın çağı olduğu söylenir. Emeviler Ebu Hureyre’ye el Akik’te bir köşk inşa edip arazi vermişlerdir.  Bu hususa yönelik; İbni Kesir’in “El Bidaye Ve’n Nihaye” eserindeki şu hadisler, Ebu Hureyre’nin nasıl karşılık verdiğini göstermektedir:

Ebu Hureyre rivayet eder ki: “Allah’ın Resulu Muaviye’ye bir ok verdi ve şöyle dedi: ‘Bu oku al ve cennette beni onunla karşıla’” İbni Kesir, El Bidaye Ve’n Nihaye Ebu Hureyre’den yine şu hadis rivayet edilmiştir: “Allah’ın Resulu şunu derken duydum: ‘Allah, vahyini üç kişiye emanet etti: Ben, Cebrail ve Muaviye’” İbni Kesir, El Bidaye Ve’n Nihaye”

Nasıl olsa Hz. Muhammed’in ağzından çıkan sözlere kimse karşı gelemezdi. Böyle yazdırılan bir hadise göre; Muaviye, Hz. Muhammed ile birlikte cennete gidecekti. Hz. Muhammed’in söylediği rivayeti ile Muaviye’nin yazdırdığı hadislerden bazıları şöyleydi: 'Hz. Peygamber, Muaviye’nin başkasının hidayetine vesile olması ve Muaviye’nin azaptan kurtulması için Allah’tan niyazda bulunmuştur' (Age. say;31) 'Muaviye, vahyi yazacak emin kişilerden biri olduğu için, Cebrail gelip vahyi ona teslim etmesini istemiş.' 'Cebrail, Âyete’l Kürsi’yi yazması için Muaviye’ye kalem hediye etmiştir.' 'Hz. Peygamber, Muaviye’ye ‘idareci olursan halka iyi davran’ demiş ve onun ileride halife olacağına işaret etmiştir.' Muâviye ile ilgili bu rivayetlerin içerikleri, senetleri ve geliş zamanları olarak sahih hadislerle uygunluk göstermemektedir.

Velîd b. Abdülmelik halka şu açıklamayı yapıyordu: ‘Ey insanlar! Bize itaat etmeniz ve bizimle beraber olmanız gerekir. Çünkü şeytan cemaatten uzak olanlarla ve ayrılıkçılarla beraberdir. Biliniz ki, kim bize karşı içindekini ortaya çıkarırsa gözlerinden çıkarırız. Kim içindekini gizli tutarsa o zehiriyle ölsün’. Emevi iktidarı sadece idareye karşı mücadeleyi yasaklamıyordu. Dini ve siyasi tezlerine karşı aykırı fikirleri ve bunların yayılmasını da yasaklıyordu.

Emevi iktidarı yöneticileri, hilafetin Allah tarafından Emevi ailesine verildiğine, idarecilere günah yazılmadığına, hilafetin öbür dünyada cezalandırılmayacağına ve müminlerin idareye itaat etmekle mükellef olduklarına ilişkin tezlere inanıyorlar ve bu düşünceleri din diye yaymaya çalışıyorlardı.

Halifelerin Allah’ın iradesini temsil ettiğine  inancını dini bir akide haline getiren muaviye, Emevi iktidarının din dışı icraatlarını Allah’ın taktiri olarak görüp bunun faturasını Allah’a kesmiştir. Kuran’da üç yerde geçen İmanın esaslarını hiçe sayarak  Kaderi de buna ilave ettirmiştir! Günümüzde de itikat konusu olan  Kader ve alın yazısı inancının temelleri, iktidarın kurulduğu ilk yıllarda atıldı ve sonraki halifeler tarafından da devam ettirildi. Çünkü kaderci din anlayışı, iktidarın din politikasının önemli bir parçası olup, idare için hayati öneme sahipti. İktidara gelinmesi, sürdürülmesi, yapılan tüm kötülükler Allah’ın dilemiş olması bir takdirdir. O istemese olur mu idi?  Olmazdı! O halde iktidara karşı gelmek Allah’a karşı gelmektir! Yalanını Allah’a maal ettiler! Bu zihniyetin bugünkü temsilcileri de aynı herzeyi yemeye devam etmekteler!

Emevi iktidarı Müslüman olmayanlara geniş dini hak ve özgürlükler tanırken, kaderciliği reddeden Müslümanlara bu hakları tanımıyor, onlara suçlu gözüyle bakıyordu. Emevilerin çok önemsediği kader anlayışına karşı çıkan çok sayıda kişi halkın önünde öldürülmüştü.

Muaviye Emevilerde biat etme olayı şu şekilde yapılırdı; camiye çağrılan halk ‘işittik, itaat ettik, kitap ve sünnetle amel ettik (İbn Hadid.IV,6. İbn Abdirabbih,IV,333; İbnu’l-Esir. Kâmil,III,148 vd;İbn Kesir, el-Bidâye,VIII.21.)